سی گانه نخست

می خواستیم به سادگی و شیرینی یک گفتگوی دوستانه، گعده‌ای مجازی داشته باشیم و بگوییم چی شد که طلبه شدیم. با مکثی کوتاه به پشت سرمان نگاهی بیندازیم و ببینیم با کدام جرقه و نگاه، دعای سحرگاهی مادر و گذر از چه پستی و بلندی هایی اکنون با افتخار قامت افراشته ایم و خودمان را مرهون نور روشنی می دانیم که در راهرو و کلاس های حوزه بر قلبمان پاشیده.

وبلاگمان مزین شد به سی خاطره از سی طلبه عزیز. از دختر خجالتی آخر کلاس، مهندس و حقوق دانی که طلبه شدند، طلبه هایی که می خواستند نقاش و پزشک شوند و دست تقدیر آنها را به سمت حوزه کشاند، دختری که با مطالعه و تحقیق شیعه شد و طلبه، دختران بازیگوش و بدحجابی که مسیر زندگی شان تغییر کرد، مادربزرگی که در سن هشتاد سالگی تصمیم می گیرد در حوزه ادامه تحصیل بدهد و جامع المقدمات خواندن دخترک هشت ساله ای از دهه چهل. با بعضی خاطرات خندیدیم و گریستیم  و برخی ما را به فکر فرو برد.

طلبگی، نه صرف یک تصمیم و اراده شخصی است و نه با سنگ اندازی های دیگران از سرنوشتمان خط می خورد. طلبگی خودِ خودِ دعوت است و طلبیده شدن. دوستان عزیزی از طلاب غیرایرانی می شناسم که با قصه های غریب تر و شنیدنی تر، ترک وطن کرده اند و سال هاست به درس و بحث حوزه مشغول اند. روحانیان معززی که با انتخاب راه طلبگی، سبک زندگی و معاش خانواده شان دستخوش تغییرات اساسی شده و رنج آن را به جان خریده اند. هزاران هزار قصه ناگفته طلبگی هنوز در سینه هاست که مشتاقیم بشنویم و به گوش دیگران برسانیم.

حدود صد خاطره دیگر در صف بررسی داریم که به مرور در وبلاگ و کانال «چی شد طلبه شدم» منتشر می شوند. اگر هنوز دست به قلم نشده اید یا از میان بستگان و آشنایان افرادی را می شناسید که قصه طلبه شدنشان می تواند چراغ راه نوطلبه های در حال تصمیم باشد، دریغ نکنید؛ بی اجر و پاداش نمی ماند.

راه ارتباطی با ما از طریق قسمت نظرات وبلاگ  http://talabeshodam.kowsarblog.ir/ و پست الکترونیک به نشانی زیر است:

Chi.shod.talabe.shodam@gmail.com

منتظریم